Rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem

Zgodnie z postanowieniami art. 30 § 4 k.p. w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę pracodawca powinien wskazać przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie. Przyczynami uzasadniającymi rozwiązanie umowy o pracę mogą być w szczególności: utrata zaufania do pracownika oraz naruszenie zasady lojalności. Zdaniem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z 26 marca 1998 r. I PKN 565/97 (OSNAPiUS z 1999 r. nr 5, poz. 165), przyczyną uzasadniającą wypowiedzenie jest wskazanie w piśmie wypowiadającym pracownikowi umowę o pracę utraty zaufania pracodawcy do pracownika, co wystarczająco konkretyzuje tę przyczynę w kontekście znanych pracownikowi zarzutów, postawionych mu wcześniej przez pracodawcę. Z uwagi na możliwość sporu sądowego między pracodawcą a pracownikiem z ostrożności warto wskazać więcej przyczyn, ale tylko takich, które mają pokrycie w rzeczywistości. Podnieść należy, iż w świetle dominującego poglądu judykatury, przyczynę utraty zaufania, a w następstwie wypowiedzenia umowy o pracę mogą stanowić działania wymierzone przeciwko pracodawcy, nienależyte wykonywanie powierzonych obowiązków, niemożność porozumienia się i współpracy przełożonego z pracownikiem wynikająca z ich odmiennej wizji prowadzenia zakładu pracy, która przejawia się w sposobie wykonywania obowiązków pracowniczych (zob. wyrok SN z 12.7.2001 r., I PKN 539/00, OSNP Nr 11/2003, poz. 267) a wskazane w orzeczeniu okoliczności zaistniały. Jeśli pracodawca uzna więc, że dalsze zatrudnienie jakiegoś pracownika jest dla firmy niekorzystne, lub, że można pozyskać pracownika o wyższych kwalifikacjach w miejsce pracownika o kwalifikacjach niższych, ma prawo wypowiedzieć pracownikowi umowę, tym bardziej, że przyczyna wypowiedzenia nie musi mieć szczególnej wagi, ponieważ wypowiedzenie jest zwykłym sposobem rozwiązania stosunku pracy (tak wyrok SN z 4.12.1997 r., I PKN 419/97, OSNP Nr 20/1998, poz. 598). Zgodnie z orzeczeniem SN z dnia 10.08.2000 r. utrata zaufania pracodawcy do pracownika zajmującego kierownicze stanowisko uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę, także wtedy, gdy nie można pracownikowi przypisać winy w określonym zachowaniu, jednakże obiektywnie nosi ono cechy naruszenia obowiązków pracowniczych w zakresie dbałości o dobro lub mienie pracodawcy, a zatem w przypadku gdy zasada lojalności wobec zakładu pracy doznała uszczerbku. (tak: Sąd Najwyższy – wyrok I PKN 1/100 z dnia 10. 08. 2000 r.)

 

Wróć do wszystkich wpisów aktualności